Bırakıyoruz her şeyi evet her şeyi derken kast ediyorum tüm yaşamı Taparcasına bağlandığımız bu güzel dünyayı. Bırakıyoruz geride hiç üzülmeden , hiç acımadan.
   Neleri bıraktın ki demeyin sakın çünkü sizler de bir şeyleri hiç acımadan hiç üzülmeden arkanıza , arkamıza bile bakmadan bırakıyor ve gidiyorsunuz, gidiyoruz bu Dünyada ki tüm canlılar gibi.
Neleri bırakmadık ki ,neleri içimiz burkularak istesek de istemesek de bırakmıyormuyuz ki.
  Ben bir şeyler dökeyim satırlarıma yazmaya ne satırlar yeter ne de sözler. Ama ben yine de birazcık hatırlatma yapayım dedim ve cıvıl cıvıl geçen küçücük ama o günlerde kocaman çocukluğumuz , bulamayıp da çerden,çöpten,çamurdan yaptığımız oyuncaklarımız dan başlayayım diyorum. Yoktu o günlerde şimdiki gibi renklimi renkli fiyakalımı fiyakalı çamurlar , bizimki doğaldı ha adına cilim çamur derdik. Lastik ayakkabılarımız vardı adına Trabzon lastiği derdik, özel günlerde giydiğimiz özel mi özel plastik patiklerimiz vardı. Onu bile herkes alamazdı, sorunları ,acıları, kırgınlıkları olmayan bir dünyamız vardı, bahçelerde koşup oynayan , ağaç dallarından yaptığımız üç tekerlekli arabalarımız, rampalarda onlarla yarışlarımız vardı, bitmek bilmeyen oyun alışkanlıklarımız kısacası kocaman bir dünyamız vardı ya neredeler ... İşte onlar çok ama çok gerideler. Geride kaldılar. Tekrarı olmamak kaydı ile.

İşte yıllar sonra neden se bunları yad etmek satırlara dökmek istediğimiz geride kalan'lar, geride bıraktıklarımız. Bırakmak zorunda olduklarımız şimdi keşke onları hiç bırakmasaydık diyebileceğimiz bir kelimeyi bir yerlere oturtabilseydik o kelime var ama uygulamaya koymak yok bu dünyada. Ne sevgiler, Ne sevilenler, Ne çınarlar devrildi. Gitti gözlerimizin önünden. Ve hepimizin bir yanı acıdı.
   Her gün her dakika ve her saniye bir şeyleri bırakıp gidiyoruz.Her şeyin hayırlısını dilemekten başka da bir şey diyemiyoruz. Rabbim bizi her saniye bir yerlere yaklaştırırken ve her attığımız adım ve her aldığımız nefesin bile geride kalmasından üzülmeyen ve geride bıraktıkları ile üzülmeyen, Hakka inanıp Hakkı Hak bilip Hakk’a ittiba etmeyi nasip eylesin.
AMİN. Muzaffer Kolukısaoğlu