Sevgili Dostlar; Dünyada en büyük özlem memleket özlemidir. Bu özlem ve hasretlik, bir kor gibi yakar tutuşturur insanı. Hani bir atasözü var. Bülbülü altın kafese koymuşlar, illaki vatanım demiş.

Memleket deyince, bir başka heyecana kapılır insan; bir başka bakar gözleri. Memleket deyince, hepimizin anlatmak isteyip de anlatamadıkları, beyaz kâğıda renkli kalemlerle yazmak isteyip de yazamadıklarıdır belki de…

Vatan ve Memleket özlemi, anaya duyulan hasret ve özlem gibidir. Memleketin havası, güneşi, dağları, tepeleri,dereleri,fındık bahçeleri,yazın yaylaları köyde yaşanan o çocukluk günleri  hatırlandıkça insanın göz pınarları dolar.

Çünkü memleket sevgidir, özlemdir, hasrettir. Nasıl ki sevgi anlatılamaz, yaşanır; nasıl ki özlem yakar kavurur bedenini ve nasıl ki hasret alır götürür seni uzaklara, işte öyledir memleketi anlatabilmek...

Memleket deyince, şiir kesilir sanki lal dudakların. Teker teker yazarsın mısralarını, can katarak her bir harfine. Su misali dökülür duyguların kalbinden... Yazdığın dörtlüklere saklarsın en nadide, en temiz ve en derin memleket sevgini. Kimseler incitmesin diye titrersin üzerine, tıpkı bir annenin evladı üzerine titrediği gibi...

Memleket İnsanın sözüdür, özüdür, Hasrettir, sevdadır, özlemdir, aşktır… Gözün gönlün hep ordadır gitmek istersin memleketine; nitekim gün gelir fırsat bulup gitsen de zaman kısıtlıdır doyamazsın.

Memleket sevdalısı biri olarak diyorum ki; memleketin dağını, taşını, havasını, suyunu insanlarını çok ama çok seviyorum. Çünkü; bir başkadır Halkalı ve Arnavutköyüm benim memleketim Giresunumu çok seviyorum.

Gurbette memleket özlemi çekenlere selam olsun…

ADİL GÜLER