Evet üzüntüler kaygılar tasalar ,hayatın tuzu biberi gibiler sanki. Bunlar olmasa , yaşanmasa ne güzel olur dediğimiz ama bir türlü kurtulamadığımız hayatın bir gerçeği olmuşlar sanki.

         Bunlar İlahi Adalet bazen kendiliğinden hayatımıza girer,fakat bazen da bizler hayatımıza onları zorla sokar ve kendimize yakınlarımıza dünyayı zindan ederiz. Hani deriz ya incir çekirdeğini doldurmaz  işte aynen  onun gibi. Anlamak mümkün değil .

          İnsanın Olmadığı yerde yalnız yaşanmaz,yaşansa bile tadı  olmaz. Nasıl ki yemek için gerekli malzemeler olmaz ise tadı da olmaz işte bunun gibi. İnsan İnsana her zaman gerekli bir malzeme gibi ihtiyaçtır.Bu benim görüşüm.

           Üzülüyorum dedim çünkü biz Hayatımız a tat katmayı bilemediğimiz için,  Üzülüyorum sevgiden saygıdan uzaklaştığımız için. Üzülüyorum çocuklarımızın örf adet ve Ananelerimizden uzaklaştığı için. Üzülüyorum sılayı Rahim den kaçtığımız için . Üzülüyorum geçmişimizi unuttuğumuz için… üzülüyorum … be .