Bırakıyoruz her şeyi,şeyi derken kast ediyorum  tüm yaşamı  bırakıyoruz geride hiç üzülmeden , hiç acımadan.

    Neleri bıraktın ki demeyin sakın çünkü sizler de bir şeyleri hiç acımadan hiç üzülmeden  bırakıyor ve gidiyorsunuz, bu Dünyada ki tüm canlılar gibi.

    Neleri bırakmadık ki ,neleri bırakmıyoruz ki

   .Ben bir şeyler dökeyim satırlarıma  yazmaya satırlar yetmez ama , olur birazcık  hatırlatma cıvıl cıvıl geçen küçücük ama o günlerde kocaman çocukluğumuz , bulamayıp da çerden,çöpten,çamurdan  yaptığımız oyuncaklarımız, yoktu o günlerde  şimdiki gibi renklimi renkli fiyakalı çamurlar , bizimki doğaldı  ha adına cilim çamur derdik. Lastik  ayakkabılarımız vardı adına Trabzon lastiği derdik, özel günlerde giydiğimiz özel mi özel plastik patiklerimiz vardı. Onu bile herkes alamazdı, sorunları ,acıları, kırgınlıkları olmayan  bir dünyamız vardı, bahçelerde koşup oynayan , ağaç dallarından yaptığımız üç tekerlekli  arabalarımız, rampalarda  onlarla yarışlarımız  vardı, bitmek bilmeyen oyun alışkanlıklarımız vardı ya neredeler … İşte onlar çok ama çok gerideler.

    İşte yıllar sonra neden se bunları  yad etmek satırlara dökmek istediğimiz geride kalan’lar, geride bıraktıklarımız. Bırakmak zorunda olduklarımız şimdi keşke onları hiç bırakmasaydık diyebileceğimiz bir kelimeyi bir yerlere oturtabilseydik  o kelime var ama uygulamaya koymak yok bu dünyada.

Her gün her dakika ve her saniye bir şeyleri geride  bırakıp gidiyoruz. Rabbim bizi bir yerlere yaklaştırırken , her attığımız adım ve her aldığımız nefesin bile geride kalmasından üzülmeyen  olarak   bırakanlardan  eylesin.    01-12-2011

   Muzaffer  Kolukısaoğlu